Martyna i premier

Kwiaty 

Cóż za piękny widok roztacza obraz znany,  

Widzę niezwykłe kwiaty,  

Ich aromat też jest mi znany.  

Radość w tych kwiatach to miłość malarza,  

Który swym ciepłym uczuciem właśnie te kwiaty obdarza.  

A po czym to poznać?  

Spójrz na nie szczerze,  

Choć ścięte z korzeni,  

Wydają się świeże.  

A ty słoniku? Podnieś trąbę do góry,  

To nie czas, żeby być ponurym.  

Stoisz w miejscu,  

gdzie radość nad tobą kwitnąca,  

Mówi:  

Nie zawsze wolność jest bez końca.  

Bo pomyśl słoniku łańcuszkiem złotym uwiązany,  

Czy twój i peoni los jest nam znany?  

Jesteś tu wytworem wyobraźni malarza,  

Który i Ciebie i peonię miłością obdarza.  

Jesteś symbolem spokoju i zadowolenia,  

Więc nie kryj się w peoni kwiatów cienia.  

Ona jest symbolem zdrowia i radości,  

I niech ta radość dziś w Tobie zagości.  

Bo właśnie razem tworzycie coś niezwykłego,  

Dzieło malarza wybitnego!  

Choć na pierwszy rzut oka słonik jest tutaj dodatkiem,  

To kwiaty peoni są szczególnym świadkiem,  

Że słonik czerpie siłę i radość z tego pięknego kwiatu,  

Bo wie, że ich twórca dał taki przekaz światu:  

Nie ma znaczenia nasz wygląd czy przewaga liczebna,  

Liczy się to co mamy w sobie,  

I że nasza miłość nie jest bierna.  

Potrafimy być blisko siebie i mieć takie samo znaczenie,  

Widzieć jeden drugiego,  

Jego smutek i cierpienie.  

Umieć odkryć wszystko co dobre z wnętrza kogoś innego,  

By czuł się piękny i kochany przez kogoś dla niego równie pięknego.  

Gdyby nie to, że dla malarza wiele to znaczyło  

Z pewnością na tle peoni by cię nie było.  

A one byłyby niczym,  

nic nieznaczącym kwiatem,  

Gdyby nie to,  

że, mogły pokazać się z Tobą przed światem.  

Właśnie nad Wami Pan Erwin głowę swą pochylił,  

Żeby nikt Was z niczym smutnym już nigdy nie pomylił.